Το κολιμπρί

Το κολιμπρί!!!
Στη διάρκεια μιας πυρκαγιάς στο δάσος, λέει το αφρικάνικο παραμύθι, όλα τα ζώα τρέχουν να ξεφύγουν από τη φωτιά εκτός από ένα. Το κολιμπρί, το οποίο παίρνει μια σταγόνα νερό στο ράμφος του και τη ρίχνει στη φωτιά.
«Είσαι τρελός, δεν θα σταματήσεις την πυρκαγιά», του λέει ένα ζώο. «Το ξέρω», απαντά το κολιμπρί, «όμως κάνω αυτό που μου αναλογεί».

Περισσότερα

Τα βατραχάκια

Μια φορά ,δύο βατραχάκια έπεσαν σ ένα βάζο με αφρόγαλο.Αμέσως κατάλαβαν ότι βούλιαζαν.Ηταν αδύνατον να κολυμπήσουν ή να επιπλέυσουν για πολύ μέσα σ εκείνη την πηχτή μάζα που έμοιαζε με κινούμενη άμμο.Στην αρχή,τα βατράχια χτυπούσαν με μανία τα πόδια τους για να φτάσουν στην άκρη του δοχείου.Όμως ήταν ανώφελο.Απλώς πλατσούριζαν στο ίδιο σημείο και βυθίζονταν περισσότερο.Το ένα φώναξε .".Δε μπορώ άλλο είναι αδύνατον να βγεις από εδώ.Σ αυτό το υλικό δεν μπορείς να κολυμπήσεις.Αφου θα πεθάνω,δεν βλέπω γιατί πρέπει να παρατείνω το βάσανο μου.Τι νόημα έχει να πεθάνεις εξαντλημένος από μία στείρα προσπάθεια?"Μόλις το είπε αυτό έπαψε να χτυπάει τα πόδια του και βυθίστηκε αμέσως.Το άλλο βατραχάκι,πιο επίμονο και ίσως πιο πεισματάρικο,σκέφτηκε"Δεν γίνεται δεν υπάρχει τρόπος να κουνηθείς μέσα σ αυτό το πράγμα.Ωστόσο,παρόλο που ο θάνατος πλησιάζει,προτιμώ να παλέψω ως την τελευταία μου πνοή.Δεν θέλω να πεθάνω ούτε δευτερόλεπτο πριν την ώρα μου."
Συνέχισε να προσπαθεί και να πλατσουρίζει στο ίδιο σημέιο,δίχως να προχωρεί ούτε εκατοστό, ώρες και ώρες.Και ξαφνικά,τόσο που χτυπούσε τα πόδια του,το αφρόγαλο έπηξε και έγινε βούτηρο.
Έκπληκτο,το βατραχάκι πήδηξε και πατινάροντας έφτασε στην άκρη του δοχείου,Και γύρισε στο σπίτι του κοάζοντας χαρούμενο!

Περισσότερα

Μετάνοια-Εξομολόγηση

        Μετάνοια σημαίνει «αλλαγή του νου»: αλλαγή του τρόπου σκέψεως.,τρόπου ζωης  όχι απλώς λύπη για το παρελθόν,

        Μετάνοια είναι ένας νέος τρόπος να βλέπουμε τον εαυτό μας, τους άλλους και τον Θεό

         Μετάνοια είναι να βλέπω όχι το γιατί απέτυχα να γίνω κάτι, αλλά τι  μπορώ να γίνω με τη Χάρη του Χριστού.

·         Η μετάνοια , δεν θεωρείται  μια απλή πράξη, αλλά μια συνεχής στάση ζωής

                                                                                              Kallistos Ware

Περισσότερα

Οσία Ματρώνα η αόμματη

  Η Οσία  Ματρώνα  γεννήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 1881, στο χωριό 

   Σέμπινο της Ρωσίας. Οι γονείς της Δημήτριος και Ναταλία ήταν 

 φτωχοί αλλά τίμιοι άνθρωποι.. Η Αγία ήταν το μικρότερο παιδί

  από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας. Όταν η μαμά της έμαθε πως ήταν έγκυος  στενοχωρήθηκε και αγωνιώντας πως θα τα βγάλει πέρα αποφάσισε μόλις την φέρει  στον κόσμο, να την αφήσει σε ένα ορφανοτροφείο.

 Εκείνο το βράδυ που πήρε αυτή την απόφαση - είδε στο  όνειρο της ότι ήλθε και κάθησε στο δεξί χέρι της ένα άσπρο πουλί  με ανθρώπινη φωνή αλλά χωρίς μάτια .Η γυναίκα θεώρησε πως αυτό το όνειρο ήταν από τον Θεό και αποφάσισε να κρατήσει το τέταρτο της παιδί.

Μετά από λίγο καιρό γεννήθηκε  , ένα μικροκαμωμένο κορίτσι με κοντά πόδια και  μικρά χέρια.. Η Ματρώνα γεννήθηκε   αόμματη (δηλαδή χωρίς οφθαλμούς, με κενές τις κόγχες).Ο Θεός  όμως της χάρισε  την πνευματική όραση

 Στη βάπτισή της την ώρα που ο ιερέας τη βουτούσε στην κολυμπήθρα είδαν να σχηματίζεται ένα ανάλαφρο σύννεφο που ανέδιδε ευωδία .Ο Ιερέας αν και είχε βαφτίσει πάρα πολλά παιδιά, πρώτη φορά έβλεπε κάτι τέτοιο! Κατάλαβε ότι το μικρό κοριτσάκι είχε την ευλογία του Θεού.

Δυστυχώς όμως αρκετά παιδιά την κορόιδευαν .Κάποια μέρα την έσπρωξαν σ ένα λάκκο, εκείνη με πολύ δυσκολία κατάφερε και βγήκε και όταν έφτασε σπίτι της μπουσουλώντας ,άρχισε να προσεύχεται..

«Θεέ μου εσύ ξέρεις πως όλα τα παιδιά του κόσμου είναι καλά. Απλά μερικές φορές στην κατακόκκινη καρδιά τους, χωρίς να το καταλάβουν αφήνουν να μπει ένα μαύρο πινέλο, το οποίο μουντζουρώνει την όμορφη εικόνα της. με λίγο νεράκι όμως μπορεί να καθαρίσει και να ξαναγίνει 

κόκκινη!!!»

Από πολύ μικρή ,η αγία Ματρώνα αγαπούσε την προσευχή. Της άρεσε να προσεύχεται για όλο τον κόσμο. Τις νύχτες συνήθιζε να κατεβάζει τις εικόνες από το εικονοστάσι στο τραπέζι και να κάνει μαζί τους προσευχή. Για εκείνη, οι άγιοι ήταν οι  φίλοι της .Πόσο πολύ χαιρόταν να κάνουν όλοι μαζί παρέα.

Από πολύ μικρή ηλικία των έξι επτά ετών της είχε δοθεί το προορατικό  και θεραπευτικό χάρισμα

 Γνώριζε αμαρτίες, σκέψεις, και πράξεις των ανθρώπων. Ένοιωθε και προγνώριζε συμφορές και καταστροφές, με τις ευχές της δε, θεράπευε πλήθος αρρώστων που συνέρρεαν όχι μόνο απο το χωριό της αλλά και από την ευρύτερη περιοχή. Όταν η Ματρώνα έκλεισε τα δεκαεφτά της χρόνια έμεινε παράλυτη και στα πόδια . Παρέμεινε έτσι καθιστή έως το τέλος της οσιακής ζωής της. Στα πενήντα χρόνια που έζησε  παράλυτη δεν παραπονέθηκε για την ασθένεια της, παρά κράτησε ταπεινά τον βαρύ σταυρό τής.

Με την κομμουνιστική επανάσταση, το 1925, μετακόμισε στη Μόσχα όπου και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής της, περιπλανώμενη από σπίτι σε σπίτι, κατατρεγμένη, βοηθώντας πλήθη βασανισμένων ψυχών, με ψυχικές μα και σωματικές ασθένειες, τους οποίους έσωσε με την προσευχή και καθοδήγησε στη σωτηρία.

Όπου και αν πήγαινε, σε όποιο σπίτι και αν φιλοξενούνταν έφερνε την ειρήνη και την ηρεμία στις ψυχές, όποιοι την επισκέπτονταν την έβλεπαν να κάθεται σ ένα κρεβάτι ή σένα μπαούλο και με μια ήρεμη φωνή παρηγορούσε τον κόσμο που ερχόταν σ αυτή.

Τους συμβούλευε να πηγαίνουν τακτικά στην εκκλησία ,να εξομολογούνται ,να κοινωνούν συχνά .Αγάπη στους ασθενείς και στους ηλικιωμένους .Δίδασκε τον κόσμο να αποφεύγει την κατάκριση και να εμπιστεύεται το θέλημα του Θεού. Να κάνουν  θερμή προσευχή και συχνά τον σταυρό τους θωρακίζοντας έτσι τον εαυτό τους.

Περισσότερα

Ελεημοσύνη

Ένας άγιος Γέροντας έμενε με τον υποτακτικό του σε μια καλύβη, όχι μακριά από ένα κεφαλοχώρι. Κάποτε έπεσε στον τόπο μεγάλη δυστυχία κι ο φτωχός κόσμος πέθαινε σχεδόν από την πείνα. Πολλοί στην απελπισία τους πήγαιναν και κτυπούσαν στην καλύβη του ερημίτη. Εκείνος πάλι, που ήταν πολύ ελεήμων, έδινε με την καρδιά του απ’ ό,τι τύχαινε να έχει. Ο υποτακτικός όμως που έβλεπε με τρόπο το ψωμί τους να λιγοστεύει, είπε μια μέρα στενοχωρημένος στο Γέροντα:

-Αββά, δε μου ξεχωρίζεις τα ψωμιά που μου αναλογούν, κι από δω και πέρα μοίραζε από τα δικά σου ελεημοσύνη. Έτσι όπως πάμε τώρα, γρήγορα θα πεινάσουμε κι οι δυο.

Ο αγαθός Γέροντας χώρισε τα ψωμιά του υποτακτικού του, χωρίς να πει τίποτα κι εξακολούθησε να δίνει από τα δικά του στους φτωχούς. Μα κι ο Θεός που είδε την καλή του προαίρεση τα ευλόγησε, κι όσο εκείνος έδινε, τόσο αυτά επληθύνονταν.

Ο υποτακτικός στο μεταξύ έφαγε τα δικά του. Όταν πια δεν του έμειναν παρά λίγα ψίχουλα, πήγε στον Γέροντα του και τον παρακαλούσε να τρώνε πάλι μαζί. Εκείνος τον δέχτηκε χωρίς να φέρει αντίρρηση. Τώρα όμως είχαν αυξηθεί και οι ζητιάνοι, κι ο υποτακτικός άρχισε πάλι να δυσανασχετεί. Ο υποτακτικός κατσούφιασε.

-Δώσε του ένα καρβέλι, πρόσταξε ο Γέροντας, που έκανε πως δεν είδε το μορφασμό του.

-Μου φαίνεται πως δεν έχουμε πια να φάμε ούτε εμείς. Είπε φωναχτά ο υποτακτικός, για να τον ακούσει κι ο ζητιάνος.

-Πήγαινε και ψάξε καλά, πρόσταξε ο Γέροντας.

Σηκώθηκε εκείνος απρόθυμα να πάει στο κελλαρικό. Μα τρόμαξε ν’ ανοίξει την πόρτα. Το βρήκε γεμάτο ως επάνω από καλοψημένα φρέσκα καρβέλια!

Από την ημέρα εκείνη απόκτησε μεγάλη εμπιστοσύνη στον άγιο Γέροντά του κι έγινε πρόθυμος στο ν’ ανακουφίζει τους φτωχούς.

Περισσότερα

Τα τάγματα

Όλα τα παιδιά ,εκτός από ένα ,κάθονται σε καρέκλες που σχηματίζουν κύκλο.

Στη μέση ο κατηχητής όρθιος δίνει διαδοχικά σε κάθε µέλος της ομάδας το όνομα ενός από τα τάγματα των Αγγέλων:
Σεραφείμ, Χερουβείμ, Θρόνοι - Κυριότητες, Δυνάμεις, Εξουσίες - Αρχές, Αρχάγγελοι, Άγγελοι .
Καλό είναι να διαλέξει μέχρι και τέσσερα τάγματα.π.χ Σεραφείμ, Χερουβείμ,Αρχάγγελοι, Άγγελοι.
 Κατόπιν φωνάζουμε κάποιο Τάγμα .

 Όσοι ακούν το όνομά τους οφείλουν να σηκωθούν και να αναζητήσουν µια άλλη καρέκλα .Καθώς ψάχνουν την καινούρια τους θέση  μπορούν να λένε και μια μικρή δοξολογία,όπως:

Σεραφείμ:Άγιος ο Θεός, Άγιος ο Θεός Άγιος ο Θεός

Χερουβείμ:Άγιος Ισχυρός , Άγιος Ισχυρός , Άγιος Ισχυρός 

 Αρχάγγελοι:Άγιος Αθάνατος, Άγιος Αθάνατος, Άγιος Αθάνατος,

 Άγγελοι:Αλληλούια,Αλληλούια,Αλληλούια

 Όποιος μείνει στη μέση θα πρέπει ν απαντήσει σε μία ερώτηση σχετικά με την Αγία Γραφή ,αν απαντήσει σωστά παίρνει η ομάδα του 1 πόντο

 Όταν φωνάξουμε "Τάγματα", όλοι αλλάζουν.

(παραλλαγή της γνωστής φρουτοσαλάτας)

Περισσότερα

Ομαδικά παλαμάκια

Χωρίζουμε τα παιδιά σε 2 ομάδες και στεκόμαστε απέναντί τους σε θέση προσοχής, έχοντάς τους μεν κατά πρόσωπο στα δεξιά μας και τους δε στα αριστερά μας. Καθώς σηκώνουμε το αριστερό χέρι, η αντίστοιχη ομάδα χτυπά παλαμάκια. Το ίδιο συμβαίνει στη συνέχεια και με την άλλη ομάδα, όταν θα σηκώσουμε το δεξί μας χέρι.

Για περισσότερη διασκέδαση προσποιόμαστε πως σηκώνουμε το δεξί για παράδειγμα χέρι αλλά τελικά σηκώνουμε το αριστερό ή κοιτάμε από την μια κατεύθυνση δείχνοντας ότι περιμένουμε για παλαμάκια αλλά τελικά σηκώνουμε το άλλο χέρι.

Μετράμε αρνητικά πόντο για την ομάδα όποιου ξεχαστεί και δεν χτυπήσει παλαμάκια ή όποιου χτυπήσει παλαμάκια ενώ δεν έπρεπε.

Σημείωση: Μιa ανάποδη παραλλαγή του παιχνιδιού αυτού αποτελεί το Ανάποδο χειροκρότημα

 Ανάποδο χειροκρότημα

Χωρίζουμε τα παιδιά σε δύο ομάδες. Με το χέρι μας δείχνουμε κάθε φορά μία ομάδα. Η ομάδα που θα δείξουμε πρέπει να μείνει ακίνητη, η ομάδα που δεν θα δείξουμε πρέπει να χειροκροτεί. Αν κάποιος μπερδευτεί η ομάδα του χάνει πόντο. Νικήτρια ομάδα αυτή που θα φτάσει πρώτη στους 7 πόντους. Φυσικά, καθώς περνάει η ώρα και τα παιδιά μαθαίνουν το παιχνίδι, αρχίζουμε και αυξάνουμε τον ρυθμό…
Σημείωση: Μπορούμε να δηλώσουμε στα παιδιά με ποιο χέρι από τα δύο θα δείχνουμε. Έτσι, αν δείξουμε με το άλλο, η εντολή είναι άκυρη και, όποια ομάδα κάνει το λάθος να χειροκροτήσει, χάνει πόντο!
Πηγή: synathlountes.gr/?p=1928

Περισσότερα