Οσία Ματρώνα η αόμματη

  Η Οσία  Ματρώνα  γεννήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 1881, στο χωριό 

   Σέμπινο της Ρωσίας. Οι γονείς της Δημήτριος και Ναταλία ήταν 

 φτωχοί αλλά τίμιοι άνθρωποι.. Η Αγία ήταν το μικρότερο παιδί

  από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας. Όταν η μαμά της έμαθε πως ήταν έγκυος  στενοχωρήθηκε και αγωνιώντας πως θα τα βγάλει πέρα αποφάσισε μόλις την φέρει  στον κόσμο, να την αφήσει σε ένα ορφανοτροφείο.

 Εκείνο το βράδυ που πήρε αυτή την απόφαση - είδε στο  όνειρο της ότι ήλθε και κάθησε στο δεξί χέρι της ένα άσπρο πουλί  με ανθρώπινη φωνή αλλά χωρίς μάτια .Η γυναίκα θεώρησε πως αυτό το όνειρο ήταν από τον Θεό και αποφάσισε να κρατήσει το τέταρτο της παιδί.

Μετά από λίγο καιρό γεννήθηκε  , ένα μικροκαμωμένο κορίτσι με κοντά πόδια και  μικρά χέρια.. Η Ματρώνα γεννήθηκε   αόμματη (δηλαδή χωρίς οφθαλμούς, με κενές τις κόγχες).Ο Θεός  όμως της χάρισε  την πνευματική όραση

 Στη βάπτισή της την ώρα που ο ιερέας τη βουτούσε στην κολυμπήθρα είδαν να σχηματίζεται ένα ανάλαφρο σύννεφο που ανέδιδε ευωδία .Ο Ιερέας αν και είχε βαφτίσει πάρα πολλά παιδιά, πρώτη φορά έβλεπε κάτι τέτοιο! Κατάλαβε ότι το μικρό κοριτσάκι είχε την ευλογία του Θεού.

Δυστυχώς όμως αρκετά παιδιά την κορόιδευαν .Κάποια μέρα την έσπρωξαν σ ένα λάκκο, εκείνη με πολύ δυσκολία κατάφερε και βγήκε και όταν έφτασε σπίτι της μπουσουλώντας ,άρχισε να προσεύχεται..

«Θεέ μου εσύ ξέρεις πως όλα τα παιδιά του κόσμου είναι καλά. Απλά μερικές φορές στην κατακόκκινη καρδιά τους, χωρίς να το καταλάβουν αφήνουν να μπει ένα μαύρο πινέλο, το οποίο μουντζουρώνει την όμορφη εικόνα της. με λίγο νεράκι όμως μπορεί να καθαρίσει και να ξαναγίνει 

κόκκινη!!!»

Από πολύ μικρή ,η αγία Ματρώνα αγαπούσε την προσευχή. Της άρεσε να προσεύχεται για όλο τον κόσμο. Τις νύχτες συνήθιζε να κατεβάζει τις εικόνες από το εικονοστάσι στο τραπέζι και να κάνει μαζί τους προσευχή. Για εκείνη, οι άγιοι ήταν οι  φίλοι της .Πόσο πολύ χαιρόταν να κάνουν όλοι μαζί παρέα.

Από πολύ μικρή ηλικία των έξι επτά ετών της είχε δοθεί το προορατικό  και θεραπευτικό χάρισμα

 Γνώριζε αμαρτίες, σκέψεις, και πράξεις των ανθρώπων. Ένοιωθε και προγνώριζε συμφορές και καταστροφές, με τις ευχές της δε, θεράπευε πλήθος αρρώστων που συνέρρεαν όχι μόνο απο το χωριό της αλλά και από την ευρύτερη περιοχή. Όταν η Ματρώνα έκλεισε τα δεκαεφτά της χρόνια έμεινε παράλυτη και στα πόδια . Παρέμεινε έτσι καθιστή έως το τέλος της οσιακής ζωής της. Στα πενήντα χρόνια που έζησε  παράλυτη δεν παραπονέθηκε για την ασθένεια της, παρά κράτησε ταπεινά τον βαρύ σταυρό τής.

Με την κομμουνιστική επανάσταση, το 1925, μετακόμισε στη Μόσχα όπου και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής της, περιπλανώμενη από σπίτι σε σπίτι, κατατρεγμένη, βοηθώντας πλήθη βασανισμένων ψυχών, με ψυχικές μα και σωματικές ασθένειες, τους οποίους έσωσε με την προσευχή και καθοδήγησε στη σωτηρία.

Όπου και αν πήγαινε, σε όποιο σπίτι και αν φιλοξενούνταν έφερνε την ειρήνη και την ηρεμία στις ψυχές, όποιοι την επισκέπτονταν την έβλεπαν να κάθεται σ ένα κρεβάτι ή σένα μπαούλο και με μια ήρεμη φωνή παρηγορούσε τον κόσμο που ερχόταν σ αυτή.

Τους συμβούλευε να πηγαίνουν τακτικά στην εκκλησία ,να εξομολογούνται ,να κοινωνούν συχνά .Αγάπη στους ασθενείς και στους ηλικιωμένους .Δίδασκε τον κόσμο να αποφεύγει την κατάκριση και να εμπιστεύεται το θέλημα του Θεού. Να κάνουν  θερμή προσευχή και συχνά τον σταυρό τους θωρακίζοντας έτσι τον εαυτό τους.

Για τη μεγάλη της πίστη .ο Θεός της αποκάλυψε την ημέρα που θα την έπαιρνε κοντά του.. ώστε εκείνη να προετοιμαστεί. Πριν κοιμηθεί ειχε πει : “όταν πεθάνω, στον τάφο μου θα έρχονται λίγοι, μόνο οι οικείοι μου, και όταν θα πεθάνουν και εκείνοι θα ερημώσει ο τάφος μου, σπάνια θα έρχεται κανείς. Μα μετά από χρόνια ο κόσμος θα με γνωρίσει και θα έρχονται σαν κοπάδια για να βοηθηθούν. Και εγώ θα τους ακούω και όλους θα τους βοηθώ.” Κοιμήθηκε στις 2 Μαίου 1952 και έκτοτε χιλιάδες πιστούς ορθοδόξους απο όλο τον κόσμο έχει η Αγία βοηθήσει και πολλοί είναι εκείνοι που επικαλούνται την παρρησία της στον Κύριο.

                       Αγία  του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών