Μετάνοια-Εξομολόγηση

        Μετάνοια σημαίνει «αλλαγή του νου»: αλλαγή του τρόπου σκέψεως.,τρόπου ζωης  όχι απλώς λύπη για το παρελθόν,

        Μετάνοια είναι ένας νέος τρόπος να βλέπουμε τον εαυτό μας, τους άλλους και τον Θεό

         Μετάνοια είναι να βλέπω όχι το γιατί απέτυχα να γίνω κάτι, αλλά τι  μπορώ να γίνω με τη Χάρη του Χριστού.

·         Η μετάνοια , δεν θεωρείται  μια απλή πράξη, αλλά μια συνεχής στάση ζωής

                                                                                              Kallistos Ware

Η αμαρτία είναι αποτυχία ν αγαπήσω τον άλλον ,ειναι τραύμα στην ψυχή, , τραύμα στο σώμα του Χριστού, στην Εκκλησία, Η αμαρτία είναι κάρφωμα και ξανακάρφωμα στο Χριστό. Ποιος δεν έχει τραυματισθεί από την αμαρτία; ποιος δεν έχει αμαρτήσει με τα λόγια, με τις πράξεις του, με τους λογισμούς;; Όποιος θα πει πως δεν έχει αμαρτήσει, αυτός θα έχει πει το μεγαλύτερο ψέμα....

Ο άγιος Συμεών μάλιστα λέγει πως και αν χίλια χρόνια ζήσουμε στη γη, 

ποτέ δεν θα μπορέσουμε τέλεια να κατανοήσουμε τη μετάνοια, 

αλλά καθημερινά να βάζουμε αρχή σε αυτή και ν' αγωνιζόμεθα

  

Με τη μετάνοια σβήνουμε κάθε αμαρτία στο άπειρο πέλαγος της φιλανθρωπίας του Θεού

Η Φιλανθρωπία του Θεού είναι άπειρη, αμέτρητη. Ο ιερός Χρυσόστομος παρομοιάζε την αμαρτία με το καρβουνο. Έχεις ένα αναμμένο κάρβουνο. Σε καίει. Αν όμως ρίξης το κάρβουνο αυτό μέσα στο πέλαγος, ποιος θα νικήση· το πέλαγος ή το κάρβουνο; Ασφαλώς το πέλαγος.Ένα τσαφ θ' ακουσθή και θα εξαφανισθεί το αναμμένο κάρβουνο.Κάρβουνο, που κατακαίει τα σωθικά μας, είναι και η αμαρτία. Τι πόνος! Μη το αφήνεις. Πάρτο την ώρα της  εξομολογήσεως και ρίξε το στο Πέλαγος της Φιλανθρωπίας του Θεού. Αμέσως το κάρβουνο της αμαρτίας σου θα σβύσει  και θα εξαφανισθεί.

Μετάνοια πραγματική είναι πρώτα να συναισθανθεί ό άνθρωπος το σφάλμα του, να πονέσει, νά ζητήσει συγχώρεση άπό τόν Θεό και μετά νά εξομολογηθεί. Έτσι θά έρθει ή θεία παρηγοριά. Γι' αυτό πάντα συνιστώ μετάνοια και εξομολόγηση. Μόνον εξομολόγηση ποτέ δέν συνιστώ.Η μετάνοια η αληθινή δεν συνδυάζεται με την αφόρητη θλίψη, την υπερβολική στενοχώρια και τις αδυσώπητες ενοχές. Τότε δεν είναι μάλλον ειλικρινής μετάνοια,αλλά κρυφός εγωισμός, στραπατσάρισμα του «εγώ», θυμός με τον εαυτό μας, γιατί εκτίθεται και ντροπιάζεται και δεν ανέχεται κάτι τέτοιο .Τό πώς τό έκανα πάλι ,πώς τό είδαν οί άλλοι καί τό πώς κατάντησα έχει εγωισμό, δέν έχει μετάνοια….

Πρέπει νά καταλάβη ότι έσφαλε καί νά ζητήσει ταπεινά τό έλεος του Θεού .

Πολλοί άνθρωποι πού έσφαλαν και πόνεσαν, γιατί πλήγωσαν τόν Θεό και όχι γιατί ξέπεσαν στα μάτια τών ανθρώπων, αγίασαν…..….                                       Γέροντας Παισιος

  Ρωτούσαν οι ακροατές τον Χρυσόστομο·

 «Είναι δυνατό να μετανοήσει κανείς και να σωθεί;». «Όλη τη ζωή μου την πέρασα μέσα στις αμαρτίες, και σώζομαι εάν μετανοήσω;».

 Και απαντούσε ο ι. πατήρ· «Ασφαλώς. Βεβαιότατα. Ο Κύριός μας έχει την δύναμη να εξαλείφει τα αμαρτήματα σε τέτοιο βαθμό, ώστε ούτε ίχνος να μη μείνει. Στην περίπτωση των ιατρών του σώματος αυτό μερικές φορές είναι αδύνατο. Γι’ αυτό, ενώ το τραύμα θεραπεύεται, η ουλή μένει. Ο Θεός όμως, όταν εξαλείφει τα αμαρτήματα, ούτε ουλή αφήνει, ούτε ίχνος επιτρέπει να μείνει, αλλά μαζί με την υγεία χαρίζει και την ομορφιά, μ, και κάνει εκείνον που έχει αμαρτήσει ίσον με εκείνον που δεν έχει αμαρτήσει.

 

 

   Ούτω, σας λέγω, χαρά γίνεται ενώπιον των αγγέλων του Θεού διά ένα αμαρτωλόν μετανοούντα. ... Λουκ. 15:10

                                                            

  Η μετάνοια δεν είναι μόνο δεύτερη βάπτιση, αλλά και πρώτη ανάσταση. Ανάσταση της ψυχής εκ νεκρών. Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Η Εξομολόγηση είναι ένα από τα βασικά μυστήρια της Εκκλησίας.. Είναι πράξη μετανοίας. Και μετάνοια σημαίνει αλλαγή του εαυτού μας, στροφή, μεταμόρφωση Εάν, δηλαδή, δεν θελήσουμε να απομακρυνθούμε, από την αμαρτία και να αλλάξουμε ζωή, τότε η μετάνοιά μας δεν είναι αληθινή. Δεν είναι καν μετάνοια. Όταν αμαρτάνουμε απομακρυνόμαστε από τον Θεό. Όταν όμως μετανοούμε, ομολογούμε τις αμαρτίες μας και ζητάμε συγχώρεση, επιστρέφουμε σ' Αυτόν.. Όσο και να αμαρτήσει ο άνθρωπος, όσο και να μαυρίσει την ψυχή του, μπορεί άνετα σε μια στιγμή, σε λίγη ώρα, να γίνη κατάλευκος σαν το περιστέρι και σαν το χιόνι.

Υπάρχει μεγαλύτερο μεγαλείο απ’ αυτό, ή μεγαλύτερη ευτυχία για τον άνθρωπο;

Πεθαίνει η ψυχή μας. Και αν κλάψουμε για τις αμαρτίες μας, θ' αναστηθεί η ψυχή μας....

Να κλάψουμε για τα αμαρτήματα μας, όπως έκλαψε ο Δαβίδ, που έβρεχε το προσκέφαλό του με τα δάκρυα του. Να κλάψουμε όπως η πόρνη, που τα δάκρυα της μοσχοβόλησαν περισσότερο από τα μύρα της, με τα όποια έβρεξε τα πόδια του Χριστού. Να κλάψουμε όπως έκλαψε ο Απόστολος Πέτρος μετά την άρνηση του Διδασκάλου. Να κλάψουμε όπως έκλαψε ο Απόστολος Παύλος όταν θυμόταν ότι δίωξε την Εκκλησία του Χριστού. Να κλάψουμε όπως έκλαψαν οι μεγάλοι αμαρτωλοί που έγιναν άγιοι. Όταν με δάκρυα μετανοούμε, να είσθε βέβαιοι ότι το σφουγγάρι της αγάπης του Θεού σβήνει όλα τα αμαρτήματα Να κλάψουμε για τα δικά μας αμαρτήματα, αλλά να κλάψουμε και για τα αμαρτήματα των άλλων. Αμάρτησε ο άλλος; μη τον κατακρίνεις. Κλάψε για την πτώση του, δές την σαν δική σου πτώση. 

Λέει κάποιος «Αφού θα ξαναπέσω, γιατί να πάω να εξομολογηθώ; Ξέρω ότι θα ξανακάνω τα ίδια...». Αδελφέ μου. Η αμαρτία είναι σαν την αρρώστια. Δεν αρρωσταίνεις μια φορά. Πολλές φορές αρρωσταίνεις από την ίδια αρρώστια. Και κάθε φορά που αρρωσταίνεις πηγαίνεις στο γιατρό και παίρνεις φάρμακα που σου δίνει. Το ίδιο κάνε και για την ψυχή σου. Κάθε φορά που πληγώνεσαι, έστω και αν πληγώνεσαι στο ίδιο μέρος, μετανόησε και εξομολογήσου. Κάποτε το φάρμακο της χάριτος θα γιατρέψει ολότελα την συγκεκριμένη πληγή. Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου

 

Η μετάνοια έχει μεγάλη δύναμη. Παίρνει το κάρβουνο και το κάνει διαμάντι. Παίρνει τον λύκο και τον κάνει αρνί. Παίρνει τον άγριο και τον

 κάνει άγιο. Παίρνει τον αιματοβαμμένο ληστή και τον κάνει πρώτο κάτοικο του Παραδείσου. Ακριβώς, επειδή έχει τέτοια δύναμη η μετάνοια, γι' αυτό ο Διάβολος αγωνίζεται ν' αποτρέψει τον άνθρωπο από την μετάνοια. Έτσι εξηγούνται οι αντιρρήσεις πολλών ανθρώπων ως προς την μετάνοια και την εξομολόγηση .Ι.Χρυσοστομος

Ένας μοναχός πεζοπορούσε στην έρημο. Στον δρόμο τον συλλαμβάνει μια συμμορία ληστών.

 Του ζητούν να τους δώσει όλα τα λεφτά που είχε στο πουγκί του.

- Τα λεφτά σου ή τη ζωή σου, του λένε άγρια.

- Δεν έχω ούτε μια πεντάρα επάνω μου, τους απαντά.

Η ματιά του ήταν πολύ γλυκιά και καλοσυνάτη. Τους έκανε εντύπωση, κι’ ο αρχηγός τους τον λυπήθηκε.

- Κανονικά θα’ πρεπε να σε σκοτώσουμε, του λέει, αφού δεν μας δίνεις τίποτε. Αλλά ίσως έχεις κάτι να μας δώσεις. Κάνε μας ένα κήρυγμα και αν το πετύχεις, θα σ’ αφήσουμε να φύγεις. Διαφορετικά….Ο μοναχός δεν τους χάλασε το χατίρι. Σκέφθηκε λίγο και ύστερα τους είπε:- Αδελφοί μου, η ζωή σας μοιάζει με τη ζωή του Χριστού. Όπως Εκείνος, έτσι κι’ εσείς γεννηθήκατε σ’ έναν στάβλο ή κάπου χειρότερα.
Σαν Εκείνον, περάσατε τα νιάτα σας χωρίς να έχετε που να γείρετε το κεφάλι.
Σαν Εκείνον θα πεθάνετε, καρφωμένοι σ’ ένα ξύλο, μέσα στους χλευασμούς του όχλου.
Και σαν Εκείνον θα κατεβείτε στον Άδη. Μόνο, που θα μείνετε εκεί, χωρίς ν’ αναστηθείτε όπως Αυτός. Είναι η μόνη διαφορά που βλέπω. Μετανοήστε αδελφοί μου τώρα που είναι καιρός. Αυτό σας εύχομαι, για να λείψει κι’ αυτή η διαφορά.

Τα λόγια του έπιασαν τόπο στις καρδιές τους. Φιλοτιμήθηκαν να μοιάσουν σε όλα με τον Χριστό.
Κι’ άλλαξαν από εκείνη τη στιγμή τη ζωή τους.(Από το γεροντικό)

            

Πολλοί εξομολογούνται, λίγοι μετανοούν! (Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης)