Περί διακονίας

Πολλές φορές ἡ διακονία μας στήν Ἐκκλησία μπορεῖ νά σπιλωθεῖ ἄν δέν μᾶς διακατέχει ἀληθινή ἀγάπη γιά τούς συνεργάτες μας στό κατηχητικό ἔργο. Συγκρίσεις, καχυποψίες, τάσεις ἐκ μέρους μας προβολῆς καί παραγκωνισμοῦ τῶν ἄλλων, ἀλλοιώνουν τή γνησιότητα πού χρειάζεται νά ὑπάρχει στό ἐσωτερικό μας.  Ἡ ἐλλειματική ἀγάπη πρός τούς συνεργάτες μας, ὅταν δέν ἀγωνιζόμαστε οὐσιαστικά, ἐμποδίζει τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί δέν καρποφορεῖ τό ἔργο Του. Κι αὐτό διότι τό Ἁγ. Πνεῦμα ἐπισκιάζει ἐκείνους πού ζοῦν «ἕν πνεύματι», εἶναι δηλαδή ἑνωμένοι ἐν Χριστῷ. Πάνω σέ αὐτό τόν ἀγώνα ἔρχεται νά μᾶς βοηθήσει ὁ Ἅγ. Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης μέ τίς σοφές συμβουλές του.

«Μή δίνεις τόπο στίς σκοτεινές τάσεις τοῦ κακοῦ πού παρουσιάζονται μέσα στήν καρδιά σου ἐναντίον τοῦ πλησίον σου. Σύντριβέ τις μέ τή δύναμη τῆς πίστεως. Μεῖνε καλός καί ἄκακος. «Πορεύου ἄμωμος καί ἐργαζόμενος δικαιοσύνην˙ μή ποίει τῷ πλησίον σου κακόν» ( Ψαλμ. ιδ΄ 2,3) Ὅταν ἀνάπτουν τέτοιες τάσεις, βίασε τόν ἑαυτό σου νά εἶσαι πρᾶος, γεμάτος ἀγάπη Χριστοῦ. Ἔτσι, οἱ τάσεις αὐτές θά ἐξαφανιστοῦν σάν καπνός.»

(Ἁγ. Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης, Ἡ ἐν Χριστῷ ζωῇ μου, σελ. 34