Όταν τα παιδιά μιλούν για τον ουρανό, εκφράζουν συχνά διάφορες ιδέες για το τι μπορούμε να συναντήσουμε εκεί, ιδέες οι οποίες θεολογικά φαίνονται ίσως λανθασμένες. Πρέπει όμως να είμαστε πολύ προσεκτικοί για να μη καταστρέψουμε μέσα τους την επιθυμία να πάνε στον ουρανό. Μπορείτε να φανταστείτε ότι θα επιθυμούσε κανείς να πάει σ ένα τόπο όπου δεν υπάρχει ούτε παιχνίδια ,ούτε αγαπημένα ζωάκια;Πρέπει να δίνουμε την εντύπωση(και δεν είναι εσφαλμένη εντύπωση)ότι ο ουρανός είναι ασυγκρίτως καλύτερος απ ότι μπορούμε να φαντασθούμε. Μερικά παιδιά, μόλις το άκουσαν αυτό, ρώτησαν αυθόρμητα: «Καλύτερος κι από το παγωτό;» , «Καλύτερος κι από την νύχτα της Αναστάσεως;» , «Καλύτερος κι απ όταν η μαμά σε βάζει να κοιμηθείς;» .
Η Βίβλος μας διδάσκει ότι θα υπάρχει ουράνια τροφή, ουράνια χαρά, κ.ο.κ. Όσον αφορά τα ζώα ,τα παιδιά θέλουν να ξέρουν αν το αγαπημένο τους ζώο θα έχει μια θέση στον ουρανό. Δεν υπάρχει λόγος να εξηγήσουμε θεολογικά αυτή τη στιγμή σ ένα παιδί σε τί διαφέρει η ψυχή ενός ζώου από την ψυχή ενός ανθρώπου. Είναι προτιμότερο να του θυμίσουμε πόσο φροντίζει ο Θεός για κάθε μικρό σπουργίτι(Μτθ.10,29).
Δεν πρέπει ποτέ όταν μιλάμε θεολογικά, να καταστρέψουμε μια ιδέα που έχει κάποιος μέσα του,αν δεν την αντικαταστήσουμε με μια ωριμότερη ιδέα, η οποία δεν ξεπερνά το επίπεδο αντιλληψεως του. Στο γεροντικό υπάρχει μια διήγηση για κάποιο μοναχό ο οποίος ήταν ανθρωπομορφιστής(δηλαδή ερμήνευε στην κυριολεξία αγιογραφικές εκφράσεις όπως «τα χέρια του Θεού». «τα μάτια του Θεού» κ.λ.π)Οι ορθόδοξοι μοναχοί τον διόρθωσαν. Τον επισκέφτηκε όμως κάποιος άλλος μοναχός και τον βρήκε να κλαίει. Ο επισκέπτης τον ρώτησε: «Γιατί κλαίς Πάτερ; Δε χαίρεσαι που επέστρεψες στη σωστή πίστη;» Ο μοναχός απάντησε: «Κλαίω , γιατί μου πήραν τον Θεό μου και τώρα πια δεν ξέρω ποιόν να λατρέψω»
.psd.jpg)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου