Προετοιμαζόμενοι για το κατηχητικό

Ἡ προσευχή ανήκει και στη γενικότερη καί στήν εἰδικότερη προετοιμασία. Ο Ευαγγελιστής Λουκάς αναφέρει ,ότι ο Κύριος, πριν εκλέξει τους δώδεκα μαθητές του, ανέβηκε στο όρος και κει προσευχήθηκε όλη νύχτα. Κι εμείς πριν ξεκινήσουμε την συνάντηση   με τα παιδιά, πρέπει να κάμπτουμε τα γόνατα μας και να προσευχόμαστε θερμά. Πριν μιλήσουμε στα παιδιά για το Θεό, πρέπει να μιλήσουμε στο Θεό για τα παιδία. Να  προσευχόμαστε συγκεκριμένα για τα παιδιά του κατηχητικού μας σχολείου. Στη θεία λειτουργία, μετά των καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων, τη στιγμή που μνημονεύουμε τα ονόματα των γνωστών μας προσώπων, πρέπει να αισθανόμαστε την ανάγκη να μνημονεύουμε τα ονόματα των μαθητών μας. «Μνήσθητι  Κύριε, των μαθητών του κατηχητικού σχολείου …»και αν μπορούμε να τους μνημονεύουμε ονομαστικά. Οφείλουμε να προσευχόμαστε για τις παιδικές ψυχές,  και τα παιδία που μας έχει εμπιστευτεί ο Θεός.
Ἀπ’ τήν ψυχή τοῦ ταπεινοῦ κατηχητή δέν διαφεύγει ποτέ ἡ βεβαιότητα «ὅτι πᾶσα δόσις ἀγαθή καί πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθεν ἐστί καταβαῖνον ἀπό τοῦ Πατρός τῶν φώτων»..
Παρακαλεῖ, λοιπόν ὁ κατηχητής τόν Kύριο, γιά τά παιδιά, γιά τήν ὁμάδα αλλά καί γιά τόν ἴδιο· νά του δίνει Aυτός γνήσια τήν αγάπη του γιά τά παιδιά. Nά μην αναμειγνύει στήν εργασία του κατηχητικου του τήν φιλαυτία του, τήν υπερηφάνεια, τόν εγωϊσμό, τήν κενοδοξία καί τά άλλα πάθη. Ἡ αγάπη γι’ Aὐτόν νά είναι τό μόνο ἑλατήριο σ’ 'ολη τήν ἐργασία.
Παρακαλεί ο κατηχητής τόν πανάγαθο Kύριο καί γιά τό θέμα καί γιά τή δράση καί γιά τό τραγούδι και γιά τό παιχνίδι, προσευχόμαστε ακόμα ζητώντας θερμά το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος να μας φωτίσει να πούμε κατάλληλα το  λόγο του θεού και τα παιδιά να δεχτούν  και να εγκολπωθούν αυτό το λόγο.
Ὅταν τέτοια είναι ἡ ζωή τού κατηχητή είναι φυσικό νά μιλά πολύ εύκολα γιά τόν Xριστό καί γιά τά του Xριστού, κατά τό «πιστεύομεν διό καί λαλοῦμεν» (A΄ Kορ. δ΄ 13).